Dario Argento

Kultowy włoski reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Sławę przyniosły mu filmy giallo oraz slashery, z których najważniejsze zostały nakręcone w latach ’70! Do historii kina przeszedł jako mistrz makabry!

Artysta urodził się 07/09/1940 roku w Rzymie jako syn słynnego sycylijskiego producenta Salvadore Argento oraz brazylijskiej modelki Eldy Luxardo. Jako dziecko często słuchał strasznych historii opowiadanych mu przez rodziców i ciocię, przez co horror zaczął efektywnie zapuszczać korzenie w jego mózgu. Nie ukończył nigdy liceum, ani nie poszedł na studia przeprowadzając się po drugiej klasie szkoły średniej do Paryża, gdzie pracował na zmywaku. Do Włoch wrocił w 1957, by podjąć posadę krytyka filmowego w rzymskiej gazecie codziennej Paese Sera. W tym okresie zaczął też interesować się kinem noir, spaghetti westernem, horrorem, giallo i innymi gatunkami kina klasy B.

Około 1967 Argento zaczyna współpracować przy pisaniu pierwszych scenariuszy do filmów gatunkowych tj. Cimitero senza croci, La stagione dei sensi, Comandamenti per un gangster, La rivoluzione sessuale, Probabilità zero, Oggi a me… domani a te!, Commandos, Un esercito di cinque uomini, La legione dei dannati, ale pracuje od czasu do czasu także nad filmem autorskim tj. Metti, una sera a cena w reż. Giuseppe Patroni Griffiego. W tym okresie Argento pisze z mało jeszcze znanym Bernardo Bertoluccim, scenariusz do westernu Sergio Leone: Pewnego razu na Dzikim Zachodzie (1968).

Po wielkim sukcesie tej produkcji Argento postanowił wyreżyserować swój pierwszy film. Wybór padł na książkę typu pulp Frederica Browna pt. The Screaming Mimi (1949), którą artysta zaadaptował na potrzeby swojego obrazu Ptak o kryształowym upierzeniu. Kultowy dzisiaj film giallo z jego własnym scenariuszem, miał swoją premierę w 1970 roku i odniósł międzynarodowy sukces, co pozwoliło debiutującemu w roli reżysera Argento zająć się kolejnymi filmami.

Rok później artysta stworzył kolejne znane giallo pt. Kot o dziewięciu ogonach, a w 1972 Cztery muchy na szarym aksamicie. W 1973 ambitny twórca wyprodukował dla stacji RAI cztery epizody w ramach serii telewizyjnej La porta sul buio pod pseudonimem Sirio Bernadotte, w jednym z nich wykorzystując odrzuty z Ptaka o kryształowym upierzeniu

W 1975 roku Argento wyreżyserował jeden z najlepszych filmów giallo: Głęboka czerwień, który pozwolił mu wybić się poza Włochy i dzięki temu stać się jednym z ważniejszych europejskich twórców gatunkowych. W 1977 powstała jego kolejna wielka produkcja pt. Suspiria (polski tytuł: Odgłosy), która kontynowała eksplorację wątków pogańskich i popychała granice gatunku.

Dzisiaj film ten jest uważany za jeden z najlepszych w jego karierze. W 1980 roku powstał film Inferno, a zaraz po nim Tenebrae (1982) oraz Phenomena (1985). Obrazy te szybko zdobyły uznanie widzów i krytyki. Następnie Dario zajął się produkcją dwóch filmów Lamberto Bravy, Demony (1985) oraz Demony 2 (1986).

W filmach z lat ’70 – nie bez powodu uważanego za najlepszy okres w karierze reżysera – Argento eksploruje wielokrotnie motyw cudzoziemca, który w obcym kraju wpada w wir niepodziewanych wydarzeń, związanych z tajemniczymi morderstwami. Prześladowany przez psychopatę zmuszony jest go następnie zdemaskować i nie dać się zabić. Arysta potrafi za pomocą kamery i odpowiedniej muzyki przykuć uwagę i dostarczyć niesamowitych wrażeń, jakich nie oferują najlepsze hollywoodzkie superprodukcje.

Jego scenariusze mogą się wprawdzie wydawać mało porywające, ale ostateczny kształt jaki reżyser nadaje swoim filmom w sferze wizualnej, imponuje pomysłowością. Nie przejmowanie się logiką wydarzeń, hipnotyzujące kadry i brutalne sceny przemocy to przy tym nieodłączne cechy stylu twórcy, nie bez powodu uznawanego za mistrza włoskiego horroru.

Większość z filmow Argenta wyraźnie zwraca się w stronę „wizualnego drapieżnictwa” odwołując się do wątków paranormalnych, pogańskich, freudowskich czy też sado-masochistycznych, które budują specyficzną, gęstą od wrażeń siatkę wrażeń, silnie integrującą odbiorcę.

Po porażce horroru Opera (1987) reżyser postanowił przenieść się do Stanów Zjednoczonych. W 1990 roku wraz z mistrzem gatunku zombie Georgem A. Romero nakręcił film Oczy szatana. W 1993 roku przebywając nadal w USA, zrealizował film Trauma (1993), w którym zagrała jego najmłodsza córka – Asia Argento. W 1996 roku Argento wrócił do Włoch i od razu nakręcił kolejny przebój pt. Syndrom Stendhala. Dwa lata później powstała przeróbka klasycznego hororu Upiór w operze, a w 2001 Bezsenność. W 2004 roku Argento wyreżyserował Krwawego gracza, a w 2007 Matkę łez. Są to jednak wszystko filmy drugorzędne!

Dario Argento miał tylko jedną żonę, Marisę Casale. Małżeństwo było krótkie (1968 -1972) i zakończylo się rozwodem. Ze związku narodziła się w 1970 roku córka o imieniu Fiora. W latach 1974–1985 reżyser był związany z włoską aktorką i scenarzystką, Darią Nicolodi (znaną z roli w Głębokiej czerwieni). Owocem związku byla Asiu Argento.

Ostatni projekt Daria Argenta to Dracula 3D (2012), który miał swoją premierę w maju podczas tegorocznego festiwalu filmowego w Cannes. Wpływ Argenta w kinie sięga bardzo daleko inspirując nawet takich popularnych twórców, jak Tim Burton, co bardzo widoczne jest w jego produkcjach tj. Edward Nożycoręki (1990) czy Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street (2007).

Conradino Beb

 

Polecane teksty:

Kot o dziewięciu ogonach czyli 9 filmów Daria Argenta [Mariusz Czernic]