Food Brain powstali wiosną 1970 roku. Kręgosłup zespołu stworzyły przyszłe gwiazdy japońskiej psychodelii: Shinki Chen (gitara), Hiro Yanagida (organy) oraz Hiro Tsunoda (perkusja). Zaczęli od dwóch krótkich improwizacji na żywo 9 i 10 maja. Pod koniec miesiąca zespół wkroczył do studia. Do składu został na szybko dokooptowany Masayoshi Kabe jako gitarzysta basowy. W trakcie krótkiej sesji został nagrany pierwszy i jedyny album grupy – Bansan. Materiał, który znalazł się na płycie jest w całości instrumentalny i oparty na swobodnej improwizacji, w której muzycy bez umiejętności kompozytorskich czuli się najlepiej.
Jaką muzykę znajdziemy na płycie Bansan? Trzeba tu zaznaczyć dominującą rolę organów. Styl grania klawiszowca zespołu – Yanagidy, jest zbliżony do tego, co prezentował Vincent Crane na szalonym The Crazy World of Arthur Brown czy pierwszych dwóch albumach Atomic Rooster. Organy grają ostro i hałaśliwe – pełno jest gęstych, psychodelicznych pasaży – pojawiają się też jednak lżejsze, kontrastujące melodie. Gitara pozostaje na drugim planie, przysłonięta przez głęboki, dudniący bas, który wraz z jazzującym, choć opartym o rockowy korzeń stylem gry perkusisty Tsunody, nadają temu albumowi nieprzeciętnej rytmiki.
Na albumie pojawiają się hard rockowe jamy, polane gęstym, muzycznym sosem organów, free jazzowe improwizacje, zabierające słuchacza w świat połamanych dźwięków, jazgotliwego saksofonu i wrzynających się w umysł organowych akordów. Chwile wytchnienia znajdziemy w krótkim, akustycznym One – Side Love. Muzycy nie są też pozbawieni poczucia humoru, o czym świadczą takie miniaturki, jak The Conflict of the Hippo and the Pig, czy Dedicted to Bach. Z każdym przesłuchaniem Bansan odnoszę wrażenie, że całość jest przepojona duchem debiutu Mothers of Invention. Japończycy – podobnie jak zespół Zappy – stworzyli niezwykle żywiołowy i barwny collage dźwięków nadając całości lekko groteskowy smak.
Jakub Gleń
magivanga.com 