Alan Moore – pisarz i twórca kultowych komiksów – oficjalnie poparł międzynarodowy ruch Occupy wydając singiel przy współpracy z jego brytyjskim ramieniem. Jedyny utwór artysty nosi tytuł The Decline of English Murder i porusza wątki nierówności ekonomicznych we współczesnym świecie.
Singiel został wydany nakładem Occupy Records – świeżego jeszcze labela muzycznego, który zdążył już wejść we współpracę z Thomem Yorkiem z Radiohead oraz członkami Massive Attack. Alan Moore jest kolejnym artystą, który zdecydował się poprzeć postulaty ruchu wskazując przy tym, iż jego aktywizm był przez długi czas ograniczony do stękania w lokalnym pubie.
Polityczny protest song Moore’a jest po części neofolkową pieśnią, a po części melodeklamacją do akompaniamentu Joe Browna, który później ewoluuje nieco bardziej w kierunku sfuzzowanego folk rocka. W warstwie werbalnej Moore skupia się na obskurnej stacji benzynowej, która służy za szybkie miejsce postoju dla zrzuconej na dół drabiny społecznej kobiety oraz starszego mężczyzny, który umiera z zimna, gdyż nie był w stanie zapłacić rachunku za gaz. Potem następuje kilka linijek przeciwstawiających tą rozpacz bogactwu i ekscesom bankierów z City of London, którzy oskarżeni są o bycie gorszymi od psychopatycznych zabójców!
Jakkolwiek przypadkowe czy zaimprowizowane, nie jest to pierwsze wejście Moore’a w świat muzyki. W 1983 artysta wypuścił singiel jako członek tria The Sinister Ducks, w którym znalazł się m.in. muzyk kultowego, zimnofalowego bandu Bauhaus. Moore został symbolicznie powiązany z ruchem Occupy poprzez użycie słynnego „V” przez protestujących – znaku pochodzącego z jego najsłynniejszego komiksu V jak vendetta, wydanego oryginalnie w Wielkiej Brytanii, w 1982.
Źródło: Guardian
