Indica kontra sativa – dwie strony magicznego zioła!

Botaniczne analizy materiału genetycznego konopi potwierdzają klasyczny podział taksonomiczny konopi na dwa podgatunki: cannabis sativa i cannabis indica. Dzięki zbadaniu chemicznej struktury 157 różnych próbek marihuany naukowcy z Uniwersytetu Bloomington w stanie Indiana byli w stanie określić te różnice fachowo jako dwa osobne allele (pojedyncze części genów) B_d oraz B_t, które przynależą do trzech różnych chemotypów. Cannabis sativa okazuje się posiadać przy tym dwa biotypy, a cannabis indica aż cztery.

Doświadczeni hodowcy i palacze doskonale wiedzą, że nie każda marihuana wywołuje ten sam efekt. Jedna odmiana może zwalić nas z nóg na dwie godziny, podczas gdy inna wywoła charakterystyczny stan euforii, który zmieni taniec czy rozmowę z przyjaciółmi w niezapomniane doświadczenie. Różnice te są zależne od dominacji w naszym paleniu genów jednego z dwóch podgatunków konopi: cannabis sativa lub cannabis indica (cannabis ruderalis jest chemotypem tej pierwszej).

Współczesne hybrydy są efektem celowego krzyżowania ze sobą obydwóch podgatunków, co pozwala hodowcom na połączenie pożądanych cech przy częściowym pozbyciu się cech niepożądanych. Ale genotypy konopi krzyżują i mieszają się ze sobą od wielu tysięcy lat. W istocie, dzisiejsze konopie przemysłowe uprawiane a całym świecie, w których poziom THC nie przekracza 0,8%, są naturalną krzyżówką obydwóch podgatunków.

W przeciwieństwie do rozpowszechnionych opinii, odmiany z wysoką zawartością THC rosły od niepamiętnych czasów dziko na obszarze centralnej Azji (Afganistan, Mongolia, Chiny), skąd konopie powędrowały w świat dzięki ich systematycznemu rozpowszechnianiu przez człowieka. To że zostały one udomowione zarówno dla swoich właściwości psychedelicznych, jak też użytkowych, pozostaje dzisiaj w zasadzie poza wszelkimi wątpliwościami. Botanicy uważają, że obydwa typy były hodowane przez wiele tysięcy lat równolegle, czego dowodzą także znaleziska archeologiczne.

Wyhodowanie legendarnej odmiany Skunk #1 na początku lat ’70 przez kalifornijski kolektyw Sacred Seeds było tylko kolejnym etapem hodowli konopi przez człowieka – stworzeniem odmiany, która idealnie zaspokajałaby współczesne potrzeby. Zawartość THC w krzyżówkach z tej linii nie odbiega znacząco od najmocniejszych, czystych odmian cannabis sativa czy cannabis indica, które znajdziemy w Afryce czy centralnej lub południowo-wschodniej Azji (zwanych po angelsku landraces), co jest popularnym mitem.

Co jednak odróżnia Skunk #1 od palonych wcześniej na całym świecie landraces to fakt, że jest to potrójna krzyżówka trzech odmian: Acapulco Gold (czystej meksykańskiej sativy), Colombian Gold (czystej kolumbijskiej sativy) oraz Afghan Kusha (czystej afgańskiej indiki), która idealnie łączy cechy wszystkich trzech i dzięki temu nadaje się do komercyjnej hodowli. Zależnie od fenotypu Skunk #1 będzie jednak odzwierciedlał  albo cechy sativy, albo indiki, które mogą znacząco modyfikować stan upalenia.

Poniższe zestawienie odpowiada na podstawowe pytania dotyczące generalnych cech obydwóch podgatunków w czystym lub prawie czystym stanie, czy chodzi o wygląd, czas kwitnienia, czy o haj, jaki wywołują!

Typowa indica posiada następujące cechy:

• Niski wzrost (max. 150 cm)
• Szerokie, mocne liście wiatrakowe o ciemnym kolorze
• Zbite, twarde szczyty
• Duży plon z rośliny
• Szybka reakcja na zmianę fotoperiodu
• Nadaje się zarówno do uprawy outdoor oraz indoor
• Krótki okres kwitnienia (5-7 tygodni)
• Długi okres suszenia i curingu dla maksymalnego efektu
• Duża produkcja żywicy (pojawia się ona już na początku kwitnienia)
• Intensywny bukiet z dominacją ciężkich aromatów sosnowych, mchowych, ściółkowych, mentolowych, serowych czy bergamotkowych
• Tłusty, żywiczny dym o pieprzowym lub ziołowym smaku
• Wysoki poziom CBD (działającego przeciwzapalnie i przeciwbólowo)
• Daje w miarę krótki haj (max 1,5 godz.)
• Przykleja do kanapy (wywołuje tzw. couchlock)
• Działa sedatywnie i uspokajająco
• Może być stosowana jako środek przeciwbólowy
• Powoduje intensywne uczucie głodu
• Wywołuje senność na zejściu
• Nadaje się doskonale do oglądania filmów i innych zajęć nie wymagających aktywności

Do 100% odmian cannabis indica należą: Maroc aka. Moroccan Gold, Afghan Kush aka. Afghani, L.A. Confidential, Mazar-i-Sharif, Pakistan Chitral Kush, Maple Leaf Indica, Holland’s Hope, Twilight, G-13, Aurora, Northern Lights #5, Chinese Yunnan.

Typowa sativa posiada następujące cechy:

• Wysoki wzrost (nawet do 5 metrów w sprzyjających warunkach)
• Wąskie, delikatne liście wiatrakowe o jasnym kolorze
• Luźne, drobne szczyty
• Mały plon z rośliny
• Wolna reakcja na zmianę fotoperiodu
• Nadaje się bardziej do uprawy outdoor niż indoor
• Długi okres kwitnienia (12-20 tygodni)
• Krótki czas suszenia i curingu dla maksymalnego efektu
• Mała produkcja żywicy (pojawia się ona zazwyczaj w dwóch ostatnich tygodniach kwitnienia)
• Ziołowy lub kwiatowy bukiet z dodatkiem lekkich aromatów cytrusowych, wiśniowych, słomkowych czy waniliowych
• Aromatyczny dym o kadzidełkowym, trawowym, wędzonym lub kwaśnym smaku
• Bardzo niski poziom CBD
• Daje naprawdę długi haj (nawet do 4 godz.)
• Wywołuje euforię
• Działa stymulująco i antydepresyjnie
• Może być stosowana jako afrodyzjak
• Powoduje znikome uczucie głodu
• Nadaje się doskonale do tańca, jazdy na rowerze, tworzenia muzyki i innych zajęć wymagających aktywności

Do 100% odmian cannabis sativa należą: Oaxaca, Acapulco Gold, Colombian Gold aka. Santa Marta Gold, Bangi Haze, Malawi Gold, Thai, Vietnam Black, Panama Red, Congolese Black, Durban Poison, Malana, Nepalese Highland, Zambezi Gold, Punto Rojo (Colombian Red), Lambsbread (jamajska sativa), Purple Haze, Colombian Black, Queen Mother, Nanda Devi, Destroyer, Utopia Haze i Zamaldelica.

Conradino Beb