Bobby Cannavale: „Vinyl” docierał się 8 lat

Bobby Cannavale w końcu doczekał się roli godnej swojego talentu, choć aktor pokazał się wcześniej od dobrej strony w: Third Watch, Oz, Will & Grace, Nurse Jackie czy Zakazanym imperium. Vinyl, świeżo odpalony przez HBO serial, pisany 8 lat, w którym gra on postać nieobliczalnego Richiego Finestry, dyrektora fikcyjnego labela American Century Records, dał mu prawdziwe pole do popisu.

Bobby, zapytany w wywiadzie dla IndieWire, czy jest to rola, na którą czekał dłuższy czas, odpowiada skromnie: Tak przypuszczam, ale nie czekałem na nią świadomie. Pracowałem tylko tam, gdzie trzeba było. Czuję, że cały czas się przygotowywałem, ale nie poświęcałem temu w myślach dużo uwagi. Zawsze mówiłem: „Główne role w filmie i w telewizji mnie omijają”. Po prostu nie byłem tym gościem.

Grałem główne role w teatrze, naprawdę sporo. Mam więc doświadczenie w graniu kolesi, którzy są bardzo kolorowi czy wielowymiarowi, bo charaktery pierwszoplanowe zazwyczaj są bardziej zaokrąglone. Ale dopiero przy Zakazanym imperium miałem okazję pracować z pisarskim talentem innego kalibru, bo wcześniej nie miałem możliwości pracy z kimś takim, jak Terry Winter czy Martin Scorsese. To naprawdę przygotowało mnie do tej roli, a kiedy w końcu przyszła, przejście od jednej do drugiej było czymś naturalnym.

Aktor po raz pierwszy usłyszał o Vinyl od Terry’ego Wintera na planie Zakazanego imperium. Pisarz chciał, żeby ten przeczytał coś, nad czym Scorsese i Jagger pracowali 8 lat. Po zapoznaniu się ze scenariuszem przysłanym pocztą, natychmiast zgodził się zagrać nową rolę, do której przygotowywał się przesiadując m.in. z Dannym Goldbergiem i Lennym Kayem.

Lata ’70 były mu znane z dzieciństwa, Cannavale urodził się w 1970 i wychował we włosko-amerykańskiej części New Jersey, gdzie z muzyką miał do czynienia po raz pierwszy poprzez swoich kuzynów. A gdy w wieku kilkunastu lat przeczytał nieautoryzowaną biografię Led Zeppelin, Hammer of the Gods, napisaną przez Stephena Davisa, jego fascynacja stała się jeszcze silniejsza.

Przygotowując się do roli Richiego, aktor musiał wiele czytać, dzięki czemu znalazł fantastyczną (jak twierdzi) książkę Hitmen, która naprawdę pomogła mu zrozumieć tajniki przemysłu winylowego. Ale tę mimo wszystko biły na głowę opowiastki tego typu z ust Lenny’ego Kaye’a: No wiesz, pracowałem razem z Patti Smith w sklepie z płytami i ktoś powiesił ulotkę koncertową New York Dolls. I pamiętam, że myślałem: „Wow, zajebista nazwa. Pójdę i sprawdzę.”

Cannavale przebywał też z Mickiem Jaggerem i wesoło wspomina zachowanie ludzi wokół niego, mówiąc: Są naprawdę zabawni. Ludzie są zabawni. Zależy czego chcą. To jak ze światłem. To jak bujanie się ze słońcem (śmiech). Nie, naprawdę, to jak bujanie się ze słońcem. To naprawdę interesujące, obserwować jak ludzie do niego podchodzą, jak pytają go o różne rzeczy, jak dostają to czego od niego chcą.

Innym miłym wspomnieniem jest dla niego przywołanie przez ekipę produkcyjną klimatu „złego Nowego Jorku”, który został wyczarowany w modnej dzielnicy Hell’s Kitchen. Tę Cannavale zna z autopsji. Ekipa zdarła wszystkie maty z podłogi lokalnego placu zabaw, żeby realistycznie przedstawić klimat epoki, w której przestępczość i bieda w Nowym Jorku przebijały sufit. Dzielnicowi weterani bez trudu rozpoznali old schoolowy klimat, mijając plan zdjęciowy.

Nowy Jork został wysprzątany w połowie lat ’90 i dzisiaj nie przypomina w żadnym miejscu strefy wojennej z legendarnego filmu The Warriors.

Conradino Beb

Źródło: IndieWire