Sprawdź jakie książki i seriale telewizyjne zainspirowały Charliego Brookera, twórcę „Czarnego lustra”

Jak ogłosiło wydawnictwo Penguin Random House, twórca Czarnego lustra, Charlie Brooker, postanowił zaatakować rynek książki, nawiązując współpracę z Corym Doctorowem, Claire North i Sylvainem Neuvelem, których oryginalne opowiadania zostaną włączone do antologii noszącej ten sam tytuł co kultowy serial, wydanej jeszcze w tym roku.

Jak powiedział Brooker na konferencji prasowej: Zupełnie nowe historie o Czarnym lustrze ekscytującego autorstwa to radosna perspektywa. Ukażą się one poza tym w nowym, wysoce technologicznym formacie, znanym jako książka. Wystarczy tylko wpatrywać się w pewien rodzaj „kodu atramentowego” wydrukowanego na papierze, a obrazy i dźwięki magicznie pojawiają się w twojej głowie. Brzmi to dla mnie jak przesada, ale zobaczymy.

Przy okazji Brooker zdradził Penguinowi, co zainspirowało jego dystopijne opowieści, których czwarty sezon właśnie pojawił się na Netfliksie.

Strefa mroku (1959-1964)

Dziadek wszystkich antologii serialowych autorstwa Roda Serlinga, którego alegoryczne opowieści są tak samo chwytliwe dziś, jak ponad 50 lat temu, gdy po raz pierwszy trafiły na antenę.

Pozornie było to science-fiction i fantasy, ale tak naprawdę traktowało o współczesnych lękach takich jak: nietolerancja, Makkartyzm, zimnowojenna paranoja etc. I czasem całkowicie cię obezwładniało.

Rok olimpiady seksualnej (BBC, 1968)

Była to dziwna, wspaniała i jednorazowa sztuka telewizyjna napisana przez Nigela Kneale’a, geniusza który stworzył postać prof. Quatermassa (mógłbym także wskazać na Quatermassa i studnię, fantastyczny kawał horroru science-fiction).

Akcja Roku olimpiady seksualnej rozgrywa się w dystopijnej przyszłości, w której populacja jest utrzymywana w stanie spokojnego rozleniwienia dzięki nieprzerwanemu dostępowi do celowo bezmózgowej rozrywki. Nasz odcinek Fifteen Million Merits był nią grubo zainspirowany.

Autostopem przez Galaktykę (Douglas Adams)

Obejrzałem adaptację telewizyjną BBC na początku lat ’80, a potem pożarłem wszystkie książki jedna po drugiej. Był to idealny miks humoru w stylu Monty Pythona i intergalaktycznego filmu drogi, buzujący od pomysłów, ale nigdy nie traktujący swoich pomysłów zbyt serio.

Jak pisać. Pamiętnik rzemieślnika (Stephen King)

Jedna z najlepszych książek o pisaniu, jakie przychodzą mi do głowy. King napisał ją w trakcie rekonwalescencji po wypadku, w którym prawie zginął. To po części pamiętnik, po części podręcznik – bardzo praktyczne, wolne od bzdur porady od prawdziwego mistrza. Długa, wyczerpująca mowa motywacyjna, od której aż cię swędzi, żeby zasiąść przed klawiaturą.

On Film-Making (Alexander Mackendrick)

Wspaniałe dopełnienie książki Kinga. Mackendrick wyreżyserował dla Ealing Studios komedie takie jak Człowiek w białym ubraniu czy Jak zabić starszą panią, zanim wyemigrował za Atlantyk, by sfilmować Słodki zapach sukcesu.

To olśniewająca książka przybliżająca w całości proces tworzenia filmu, od pierwszego pomysłu, przez scenariusz, do sposobu rozmieszczania kamer – cały ten interes. Zbyt mało ludzi słyszało o tej książce. Ale to się właśnie zmieniło, więc możesz skorzystać z mojej porady i czym prędzej ją kupić.

Charlie Brooker

(tłum. Conradino Beb)

 

Źródło: Penguin.co.uk