„Jarocin 82” przypomina o stanie ducha polskiej Generacji X

Jarocin 82 to pierwszy dokument o Festiwalu w Jarocinie, który na mapie muzycznej Polski pojawił się w 1980. Zrealizowany przez Pawła Karpińskiego na filmie 16 i 35 mm, utrwalił on występy zespołów: FBT, Atomic, Rejestracja, Dezerter i CDN oraz wypowiedzi ludzi, którzy mówią o swoich osobistych uczuciach związanych z muzyką i samym festiwalem. 

Jak powiedział w 2002 reżyser dokumentu, Paweł Karpiński: W Jarocinie byłem wtedy po raz pierwszy (…) Władza traktowała wówczas muzykę rockową jako pewnego rodzaju wentyl. Gdzieś trzeba było odpuścić, coś dać. Być może były to próby sterowania polityką kulturalną. Nie udawało się sterować ludźmi dojrzałymi, na przykład aktorami. Próbowano więc sterować młodzieżą (…)

Teza tego filmu byla taka: Jest miejsce, gdzie następuje zespolenie przyjeżdzających tam ludzi i tych, którzy występują na scenie. Oni chcą tego samego, mówią to samo. To byla taka oaza wolności w tym zniewolonym kraju (…)

W Jarocinie w 1982 r. nie bylo widoczne, że wciąż obowiązywał stan wojenny, ale też ten film nie miał dotyczyć stanu wojennego. Miał być zapisem pewnego sposobu myślenia, powiedzenia, że ci młodzi ludzie nie mają żadnej alternatywy. Jedyny moment, w którym są szczęśliwi, to wtedy, kiedy mają swoją muzykę. Ta muzyka daje im radość życia, pokazuje, że w tym poczuciu beznadziejności może być nadzieja.

Dokument jest prawdziwą kapsułą czasu, pokazując stan ducha rodzimej Generacji X, która tłumnie nawiedzała Jarocin, by posłuchać muzyki, której nie można było posłuchać nigdzie indziej. Wywiady z muzykami i członkami publiki obnażają również, z jakimi wyzwaniami łączył się bunt na początku lat ’80 i jak wielka była frustracja brakiem zmian społecznych.