Ludzki mózg to skomplikowany system, którego aktywność zasadza się na elastycznym, dynamicznym i ciągłym procesie reorganizacji. Niektórzy naukowcy uważają, że aktywność tę podtrzymują wzory w formie gradientów, które odpowiadają za wypełnianie określonych funkcji kognitywnych. Ale tajemnicą było dotychczas, w jaki sposób wzory te zmieniają się w czasie. Na pomoc przychodzi jednak badanie efektów wywoływanych przez DMT.
Mózg w swoim funkcjonowaniu opiera się na pozycjonowaniu w czasie i przestrzeni. Tradycyjna neuropsychologia skupia się jednak na szufladkowaniu i badaniu lokalnych regionów kory mózgowej, wykorzystując do tego bardzo statyczne ujęcie, które pomija rolę fundamentów filozoficznych.
Rozwój badań neurologicznych i neuropsychologicznych w ostatnich latach pozwolił jednak na przejście do bardziej kontynuacyjnych, podkreślających rolę przestrzeni, reprezentacji systemu mózgowego, otwierając jednocześnie drzwi do studiowania wariacyjności jego dynamiki w czasie.
Naukowcy nowego badania zwracają uwagę, że pojęcie „czasoprzestrzeni mózgowej” jest używane coraz częściej we współczesnej neurologii/neuropsychologii, zazwyczaj definiowane jako „łączące funkcje mózgowe i neuronalne” w jednym obiegu, a wobec tego bardzo przydatne do opisywania najróżniejszych form „odmiennych stanów świadomości”.
W tymże badaniu, przeprowadzonym przez międzynarodowy zespół naukowy powiązany z katalońskim Uniwersytetem Pompeu Fabry oraz brytyjskimi uczelniami: Imperial College London i Uniwersytetem Oksfordzkim, w którym znajdziemy również Davida J. Nutta, opublikowanym w National Science Review, działanie DMT (substancji zawartej w ayahuasce) zostało przeanalizowane pod kątem wpływu na Harmoniczną Dekompozycję Czasoprzestrzeni (HADES).
Ta jest zaś definiowana przez badaczy jako „układ odniesienia określający to, w jaki sposób różnorakie modalności harmoniczne, zdefiniowane w przestrzeni, są artykułowane w czasie”. Zastosowanie układu w badaniu służy przy tym „reprodukcji natury przestrzennie uporządkowanych, multiskalowych gradientów funkcji, celem odtworzenia ich ewolucji w czasie”.
Jak czytamy w artykule: Środki psychedeliczne intensyfikują bogactwo czasoprzestrzennej dynamiki mózgu w jego wymiarze czasowym i przestrzennym. Zostało to potwierdzone poprzez rozszerzenie zakresu stanów funkcjonalnych i wzrost czasowej kompleksowości, jak też zmianę kondycji mózgu na bardziej zintegrowaną, której towarzyszy subwersja systemów funkcjonalnych.
Zgodnie z tymi danymi, neuroobrazowanie DMT ujawniło zwiększoną rolę całościowej, funkcjonalnej łączności, w ramach której możemy wyróżnić funkcjonalną dezintegrację sieciową i desegregację. A te pozostają solidnymi wyznacznikami stanu psychedelicznego, jak też upadku unimodalnego i transmodalnego gradientu funkcji.
W podsumowaniu, rezultaty naszego badania, wraz z subiektywnymi relacjami, pozostają w zgodzie z entropicznym i anarchicznym modelem mózgu, co oznacza, iż wzrost entropii w spontanicznym funkcjonowaniu mózgu jest paralelny wobec osłabienia hierarchicznej organizacji funkcji mózgowych.
Naukowcy odnoszą się tu konkretnie do tzw. teorii REBUSa (relaxed beliefs under psychedelics), hipotezy anarchicznego mózgu, dokonując równocześnie integracji zasady wolnej energii Fristona z hipotezą entropicznego mózgu autorstwa duetu naukowego Carhart-Harris.
Układ HADES demonstruje przy tym zdaniem badaczy, że mózg pod wpływem DMT wykazuje „znaczące osłabienie wpływu większości modalności harmonicznych o niskich frekwencjach”.
Do tego dokłada się jeszcze układ wielowymiarowych, harmonicznych reprezentacji i dekompozycji, który dokonuje dekompozycji map aktywności mózgowej, przekształcając je w kanały komunikacji funkcjonujące w oparciu o specyficzne frekwencje, odsłaniające wsparcie gradientów łączności i parcelacji kory mózgowej. HADES rozciąga te układy na dynamiczne aspekty kanałów funkcjonujących w oparciu o specyficzne frekwencje funkcjonalnej komunikacji – czytamy w artykule.
W porównaniu z grupą kontrolną (czyli tą, której nie podano DMT), naukowcy byli w stanie ustalić, że „osłabienie dotyczy konkretnie drugiej funkcji harmonicznej, reprezentującej unimodalną i transmodalną hierarchię funkcjonalną mózgu”. A to oznacza, że wpływ DMT na zmianę hierarchii funkcjonalnej jest jak najbardziej realny.
Dodatkowo, w stanie psychedelicznym tzw. sieci spoczynkowe wykazują subwersję funkcjonalną (czyli działają w innym trybie).
Conradino Beb
Źródło: National Science Review
magivanga.com 