Polowanie na indyka (1982)

Australijska szkoła eksploatacji (lub Ozploitation) stworzyła na przełomie lat ’70 i ’80 wiele kultowych obrazów, które do dziś nic nie straciły ze swojej świeżości, a ich old schoolowy czynnik szoku daje dzisiaj dodatkowo masę zabawy. Polowanie na indyka należy bez wątpienia do najbardziej pamiętanych, będąc niezwykle ciekawym mariażem future sports i prisonsploitation z mnóstwem rzezi, scenami rozbieranymi i bardzo zręcznie podkreślonym wątkiem subwersywnym.

Scenariusz został oparty o klasyczny motyw polowania na ludzi wyjęty z książki Richarda Connella pt. The Most Dangerous Game, jednak akcja została tym razem przeniesiona w niedaleką przyszłość, w której totalitarny establishment tłumi wolność słowa, a rebeliantów wsadza do specjalnych obozów reedukacyjnych i pierze im mózg, każąc powtarzać kluczowe hasło: „Wolność to posłuszeństwo, posłuszeństwo to praca, praca to życie”. A wszystko po to, by ułatwić im powrót na łono Wielkiego Społeczeństwa.

Żeby było ciekawiej Brian Trenchard-Smith w rolach obozowego establishmentu zatrudnił aktorów znanych z australijskiej telewizji, a także Olivię Hussey (gwiazdę mini-opery mydlanej Jezus z Nazaretu, 1977) i Steve’a Railsbacka, który dwa lata wcześniej popisał się w Kaskaderze z przypadku Richarda Rusha, a cały film zrealizował w buszu.

Aktorzy ci wcielają się w piątkę skazańców, którzy dostają jedyną w swoim rodzaju szansę na wolność. Stają się oni zwierzyną łowną, na którą z użyciem kusz i karabinów myśliwskich poluje zarząd więzienia. Jeśli uciekną, są wolni. Problem polega jednak na tym, że obóz znajduje się na wyspie.

Co rzuca się szybko w oko jako bardzo nietypowe dla niskobudżetowego eksploitu, to doskonałe zdjęcia. Naprawdę przyzwoite jest też w Polowaniu na indyka aktorstwo… a do tego co 10 minut reżyser częstuje nas kolejną sceną wytwornej, choć mocno absurdalnej przemocy, z częstym komentarzem jednego z licznych katów obozowych (same ciekawe typy). I tak gdy na piaszczystym placu z udziałem publiczności zostaje spalony żywcem schwytany przez strażników uciekinier, słyszymy przezabawny tekst: „To bije na łeb telewizję”.

Polowanie na indyka to również film, jak przystało na górną półkę śmiecia, mocno przesycony wątkami społeczno-politycznymi, który trzyma w napięciu od początku do końca, a do tego oferuje widzom na końcu fantazję zemsty na znienawidzonym reżimie. Ciekawym pomysłem jest także dorzucenie fantastycznej kreatury frika, który „został znaleziony w lokalnym cyrku” i przypomina bohatera Byłem nastoletnim wilkołakiem oraz nalotu bombowego. Ten chory miks bez trudu trafi w gusta każdego fana kina eksploatacji!

Conradino Beb

Znany pod tytułami: Turkey Shoot / Escape 2000
Produkcja: Australia
Dystrybucja w Polsce: Brak
Ocena MGV: 4/5