Jak pisze Aleister Crowley w The Book Of Thoth: Tarot ilustruje przede wszystkim Drzewo Życia w swoim uniwersalnym aspekcie, ale również komentarz dotyczący konkretnej fazy Drzewa Życia, na który osoby obarczone strzeżeniem rasy ludzkiej zwracają szczególną uwagę w momencie produkcji danej, autoryzowanej talii kart. Strażnikom jest zatem dozwolona zmiana charakteru talii, gdy wydaje się to dobrym pomysłem. Tradycyjna talia została i tak poddana niezliczonym modyfikacjom, zaadaptowanym dla wygody.
Zdając sobie sprawę z niezwykłej elastyczności Tarota jako narzędzia amerykański fotograf i dziennikarz William Cook Haigwood stworzył internetowy projekt, który nazwał Tarotem Kontrkulturowym. Weteran burzliwych lat ’60, długoletni pracownik Berkeley Daily Gazette, fotografował i opisywał amerykańskie protesty studenckie w okresie 1964-72 produkując tym samym masę interesującego materiału. Haigwood ukończył wydział filmowy na Uniwersytecie Stanowym Humboldta i wyreżyserował dokument na temat słynnej anarcho-feministki Emmy Goldman w 1977.
Kilka lat temu, zainspirowany książką Theodore’a Roszaka Fool’s Cycle/Full Cycle: Reflections on the Great Trumps of the Tarot, Haigwood postanowił jednak nadać swojej pracy magiczny wymiar i stworzyć talię Tarota, która odmalowywałaby kontkulturę lat ’60 nie w terminach historycznych, ale magicznych, kosmicznych jako cykl symbolicznych oscylacji. Jak pisze sam Haigwood: Kompleksowa i starożytna struktura Tarota reprezentuje kontinuum egzystencji, w którym żadne doświadczenie nigdy się nie kończy. W momentach wzmożonej refleksji interpretujemy oczywiste fakty naszego życia poprzez poezję i metafory, w zwierciadle popularnych piosenek, zasłyszanej homilii, lub fantastycznych czy fikcyjnych wyobrażeń.
Poniżej kilka z Wielkich Arkanów: