Urodzony 24 listopada 1946 roku, Theodore Robert Bundy zdecydowanie należy do panteonu najsłynniejszych, seryjnych morderców XX wieku. W latach 1974-78 z zimną krwią zamordował przynajmniej 20 młodych kobiet. Swoje ofiary często wykorzystywał seksualnie, dopuszczając się nawet aktów nekrofilii. 24 stycznia 1989 o godzinie 7:06 rano, w więzieniu stanowym Florydy w Raiford, 42-letni Ted Bundy został stracony na krześle elektrycznym.
Reżyser Joe Berlinger – odpowiedzialny również za netflixowy serial dotyczący postaci mordercy, Rozmowy z mordercą: Taśmy Teda Bundy’ego (2019) – zbudował swój film nie tyle wokół samych dokonań Teda, ile jego relacji z ówczesną partnerką, Elizabeth Kloepfer (Lily Collins). Samotna matka nie może się zdecydować, czy mężczyzna, którego pokochała, jest prawdziwym potworem, czy tylko ofiarą fałszywych zarzutów.
Dla wcielającego się w postać Teda, Zaca Efrona, jest to idealna trampolina, pozwalająca się odbić aktorowi od szufladkujących go ról w komediach i musicalach. Jego kreacja jest przekonująca jako ta najbardziej psychologicznie złożona w całej karierze. Figura aktora jako atrakcyjnego, skromnego białego faceta zdjętego wprost z produkcyjnej linii Disneya, wydaje się idealna, do zobrazowania zła, które kryje się za pozornie ciepłą i pozytywną fasadą.
Wykorzystanie dobrego wyglądu jako zwodniczego kamuflażu pozwoliło Tedowi przeciwstawić się archetypowemu wizerunkowi zwyrodniałego mordercy i wymykać się spod łap sprawiedliwości tak długo, jak to było możliwe. Podły, okrutny, zły zdaje się więc obalać teorie włoskiego kryminologa Cesare Lombrosa, który uważał, że empatycznych dewiantów można rozpoznać po ich nieatrakcyjnych cechach fizycznych. Wedle jego teorii, przystojni ludzie nie byli genetycznie skłonni do zachowywania się z taką bezwzględnością.
Berlinger postanowił pokazać nam tylko niewielki kawałek krwawego szlaku Bundy’ego. Całość opowiadana jest z perspektywy byłej dziewczyny mordercy, Elizabeth, i w większości rozgrywa się na sali sądowej. Praktycznie cała dramaturgia skupiona jest tutaj na staraniach Teda, by udowodnić swoją niewinność. Aż do ostatnich minut.
W filmie dochodzi do kilku gwałtownych zwrotów akcji, które odnoszą się do prawdziwych wydarzeń, jakie miały miejsce podczas głośnego procesu. Na przykład, skok ku wolności z gmachu sądu w Aspen, późniejsza ucieczka z więzienia, czy identyfikacja śladów zębów na jednej z ofiar, która okazała się ostatecznym dowodem w sprawie. Jednak najciekawsze wydarzenia mają miejsce na Florydzie.
Bundy, odsuwając od siebie państwowego adwokata, będąc sam sobie obrońcą, przekształca sądową salę w istny teatr absurdu. Pierwszy emitowany w amerykańskiej telewizji proces daje Tedowi szansę potraktowania go jako swoistego showbiznesu. Niczym charyzmatyczny gospodarz talk-show, oskarżony o nieludzkie zbrodnie mężczyzna wzbudza salwy śmiechu i miłosne westchnięcia pośród zgromadzonej za plecami publiki.
Podły, okrutny, zły to film, który karmi naszą fascynację złem. Stylowo nakręcona opowieść o niebezpieczeństwie, jakie stwarza niepoprawny socjopata, za którego pozytywną fasadą nie ma nic, prócz nieprzeniknionego zła. Takie produkcje są nam potrzebne, gdyż ujarzmiają najgorsze plagi tego świata, i osadzają je w twardej rzeczywistości.
Oskar „Dziku” Dziki
Oryginalny tytuł: Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile
Produkcja: USA, 2019
Dystrybucja w Polsce: bestfilm.pl
Ocena MGV: 4/5
magivanga.com 