Zmarł Charles Manson – domorosły ideolog i przywódca morderczego kultu

Charles Manson, człowiek który zakończył lata ’60, zmarł w wieku 83 lat w Szpitalu Hrabstwa Kern w Bakersfield w niedzielę o 20:13 czasu pacyficznego. Wiadomość została potwierdzona przez Vicky Waters, rzeczniczkę Kalifornijskiego Departamentu Więziennictwa i Rehabilitacji.

Charles Manson był najsłynniejszym przestępcą XX wieku, który swoją mroczną sławę uzyskał, gdy członkowie jego apokaliptycznej sekty (znanej jako Rodzina Mansona): Susan Atkins, Leslie Van Houten, Patricia Krenwinkel oraz Charles „Tex” Watson, brutalnie zamordowali modelkę Sharon Tate (ówczesną żonę Romana Polańskiego) oraz czterech innych gości przebywających w jej domu w Bel-Air 9 sierpnia 1969.

Zbrodnia wstrząsnęła Kalifornią, Stanami Zjednoczonymi i światem, symbolicznie kończąc lata ’60, a złapany wkrótce Manson został za nią skazany na karę śmierci po trwającym prawie 10 miesięcy procesie sądowym. Ostatecznie Manson dostał jednak dożywocie w 1972 z tego względu, iż amerykański Sąd Najwyższy obwołał w tym samym czasie karę śmierci za niekonstytucyjną.

Z procesem związanych jest kilka ciekawych anegdotek. W pierwszej z nich Manson przeskoczył przez swój stół w trakcie rozprawy, kierując się w stronę ławy sędziowskiej. A gdy ochrona odciągała go siłą, krzyknął w stronę sędziego Charlesa H. Oldera: „W imię chrześcijańskiej sprawiedliwości ktoś powinien ci odrąbać głowę!” Sędzia niedługo potem zaczął nosić przy sobie rewolwer, z którym nie rozstawał się nawet na sali sądowej.

W drugiej z nich w samym środku procesu zniknął adwokat Leslie Van Houten, Ronald Hughes, który został potem odnaleziony martwy. Był on kolejną domniemaną ofiarą Mansona, który już w trakcie swojego procesu stał się ikoną medialną dzięki słynnej okładce magazynu Life.

Wkrótce to samo zdjęcie wylądowało na wszystkich możliwych gadżetach: koszulkach, klamrach do pasów, naszyjnikach, zapalniczkach, a nawet różańcach, co było początkiem swoistego kultu Mansona w pop kulturze. Zbrodniarz do swojej śmierci dostawał od fanów stosy listów (przeciętnie cztery dziennie).

Jak głosi kolejna anegdotka, pod koniec lat ’80 na jednym z jego licznych posiedzeń w sprawie zwolnienia warunkowego, na zewnątrz 40 ubranych na czarno satanistów domagało się jego natychmiastowego uwolnienia.

Jeszcze w trakcie procesu na popularności Mansona zaczął też zbijać fortunę przemysł muzyczny. Jego taśmy demo zostały wydane w 1970 jako LIE: The Love And Terror Cult przez Awareness Records, co doprowadziło do prawdziwej manii wydawania jego płyt w latach ’80. Na dzień dzisiejszy Discogs przyznaje mu katalog złożony z 42 wydawnictw i 28 cytatów lub sampli na płytach innych artystów.

Charles Manson – Look at Your Game Girl

O Rodzinie Mansona napisano ponadto stosy książek, artykułów prasowych i nakręcono wiele dokumentów. Jak powiedział główny oskarżyciel Mansona, Vincent Bugliosi: Większość zabójstw i związanych z nimi procesów dostaje dużo uwagi, która jednak szybko się ulatnia. Maniacy, którzy zabijają, by zaspokoić swoje mordercze instynkty, nie rezonują wśród ludzi.

Manson był inny. Nawet jeśli jego morderstwa były powodowane omamami, sam twierdził, że były umotywowane politycznie, że były rewolucyjne, że próbował zmienić porządek społeczny, a nie tylko zaspokoić żądzę krwi. To znajduje zaś zrozumienie wśród wariatów na marginesie społecznym.

Conradino Beb

Źródło: Los Angeles Times