Archeolodzy przebadali dwa kamienie runiczne z Danii skanerem 3D, udowadniając iż obydwa zostały poświęcone pamięci potężej królowej wikingów. Rezultat badań został opublikowany w czasopiśmie Antiquity.
Jak przypuszczali już wcześniej duńscy archeolodzy, dwa kamienie runiczne, jeden z Jelling a drugi z Laeborga, zostały ufundowane przez Haralda Sinozębego (ur. 910/911 r., zm. 985/987 r.), pierwszego chrześcijańskiego władcę Danii, ku pamięci swoich rodziców, Gorma i Thyry. Jednak na to, że Thyra z obydwóch kamieni była tą samą osobą, nie było do tej pory wystarczających dowodów.
Jak mówi autorka badania, dr Lisbeth M. Imer z Duńskiego Muzeum Narodowego: Chcieliśmy sprawdzić, czy obydwa kamienie zostały wykonane przez tego samego rzeźbiarza runicznego, aby powiązać ten z Jelling z kamieniem wykonanym przez Ravnunge-Tue (kamieniem z Laeborga – przyp. red.), gdyż jeśli takie połączenie zostałoby udowodnione, zaistniałoby również wysokie prawdopodobieństwo, że zostały one faktycznie wykonane ku pamięci matki Haralda Sinozębego, Thyry.
Do sprawdzenia teorii został wykorzystany skaner 3D, którym zespół archeologów (Lisbeth M. Imer, Laila Kitzler Åhfeldt i Henrik Zedig) przeanalizował kształt kamieni i technikę wykorzystaną do rycia run, potwierdzając podobieństwa stylu, ktore wskazały na tego samego twórcę.
Kamień runiczny poświęcony królowej Thyrze
W ten sposób udowodniono, że obydwa zostały wzniesione na czesć Thyry, legendarnej duńskiej królowej i matki Haralda Sinozębego. Fakt ten wskazuje jednak również na wysoką pozycję społeczną i autorytet polityczny Thyry, która stała na równi lub nawet przewyższała w obydwóch aspektach swojego małżonka, Gorma.
Żadna inna kobieta w Danii epoki wikingów nie została wymieniona na tak wielu kamieniach runicznych, co bez wątpienia podkreśla jej znaczenie dla procesu konsolidacji władzy w królestwie przez jej syna, Haralda Sinozębego – podkreśla dr Imer.
Wynik badań potwierdza również zdaniem badaczy, że kobiety miały o wiele większy wpływ na życie społeczne i polityczne w Danii epoki wikingów, niż wielu historyków chciałoby przyznać – temat ten jest w istocie źródłem wielu kontrowersji wśród badaczy, którzy aktualnie zrzeszeni są w dwóch przeciwstwnych obozach.
Kamienie runiczne wskazują, iż kobiety w tym okresie mogły sprawować władzę zarówno wspólnie ze swoimi małżonkami, w imieniu swoich małoletnich potomków (co wiemy ze źródeł historycznych), ale również samodzielnie. Nierzadko, gromadzić mogły spory majątek, czy przyczyniać się do rozwoju wczesnych państw i centralizacji władzy.
Conradino Beb
Źródło: Antiquity
magivanga.com 