David Lynch nie jest tylko reżyserem i artefaktem kina autorskiego, ale także muzykiem (nagrał dwie dobrze przyjęte płyty) oraz fanem muzyki z akcentem na indie, electro pop i Americanę, czego kolejnym dowodem jest trzeci sezon Miasteczka Twin Peaks. Fikcyjny The Bang Bang Bar (znany przez lokalesów jako The Roadhouse), w którym na małe piwo po pracy spotykają się opętani przez kosmiczne żądze lub wymęczeni prozą życia bohaterowie serialu, zgrabnie zawiązuje szalone epizody tą jedną wyjątkową piosenką.
Odcinek 1/2 i 12
Kończąc podwójny odcinek nowego sezonu Twin Peaks electro popowy indie band Chromatics (założony w 2001 w Portland w stanie Oregon) wykonuje delikatny, uduchowiony utwór Shadow, będący hołdem dla Blue Velvet Lyncha – który miłość do zespołu dzieli z Ryanem Goslingiem – a w dwunastym odcinku także Saturday. Warto dodać, że ze względu na swój styl, wokalistka Chromatics, Ruth Radelet, już stała się pupilkiem świata mody.
Vogue opisuje ją w ten sposób: Wraz z powrotem Twin Peaks na antenę Showtime w tym tygodniu, zmysłowa piosenkarka znowu stała się centrum zainteresowania ze swoją platynową grzywką, grubą kocią konturówką i szeroko otwartymi, różowymi ustami, ewokując plażowe obrazy Goldie Hawn i Brigitte Bardot z lat ’60, tryskając do tego całkowitym luzem i dostępnością, które po prostu błagają o kontrakt z Saint Laurent.
Nic dodać, nic ująć.
Odcinek 3
Duet The Cactus Blossoms (założony przez braci Jacka Torreya i Page’a Burkuma w St. Paul w stanie Minnesota), który zanim stał się osobistym pupilkiem Davida Lyncha, zjadł zęby na obskurnych standardach country, wykonuje romantyczny (choć wciąż mocno alternatywny) song Mississippi o charakterystycznym brzdękającym brzmieniu. Porównanie do The Everly Brothers i Duane’a Eddy’ego samo rzuca się na usta.
Wydana w zeszłym roku przez braci płyta You’re Dreaming (sic!) została tak zrecenzowana przez Popmatters: Ogólnie, You’re Dreaming jest sukcesem, ponieważ The Cactus Blossoms znaleźli unikalną niszę, którą umiejętnie zagospodarowali. Wiele z bandów grających Americanę i roots, które zadebiutowały w ostatnich 15 latach, próbowało mierzyć się z muzyką początku XX wieku, ale to podejście jest szczególnie świeże.
Retro, które zdecydowanie ma coś w sobie!
Odcinek 4 i 9
W czwartym odcinku trio Au Revoir Simone (oryginalnie kwartet założony w Brooklynie, NYC w 2003) wykonuje minimalistyczny, syntezatorowy utwór Lark, a w odcinku dziewiątym dream popowy A Violent and Flammable World, oba pochodzące z albumu The Bird Of Music (2006).
Lynch jest fanem zespołu niemal od samego początku – nawiązał z nim współpracę przy okazji swojej książki na temat medytacji transcendentalnej Catching The Big Fish (2006) – co wyjaśnia dlaczego zespół pojawia się w The Bang Bang Bar aż dwa razy.
Odcinek 5
Do serialu wkrada się nutka nepotyzmu. Trio Trouble wykonuje instrumentalny utwór Snake Eyes. W składzie zespołu znajdujemy syna reżysera, Rileya Lyncha na gitarze, długoletniego inżyniera dźwięku Lyncha, Deana Hurleya na perkusji oraz Alexa Zhanga Hungtaia (muzyka Dirty Beaches i Last Lizard) na saksofonie. Numer pochodzi z jedynej sesji nagraniowej zespołu, podczas której zarejestrowano także utwór Mother’s Gone.
Muzyka przywodzi na myśl popularny swego czasu projekt Naked City, co sprawia, że Twin Peaks rewitalizuje szanowany swego czasu, ale dziś nieco już zakurzony, noise-jazzowy klimat. Z drugiej strony pasuje on jednak do dramatycznego finału, w którym poznajemy niezrównoważonego Billy’ego (ten w dalszej części serialu okaże się synem Audrey).
Odcinek 6
Działająca na scenie od 2005 Sharon Van Etten (ur. w New Jersey) wykonuje melancholijną indie rockową balladę Tarifa, którą znajdziemy na jej ostatnim albumie Are We There (2014). Van Etten obdarzona jest silnym, zadziornym głosem, kreującym lekko rozmarzoną atmosferę na zakończenie szóstego odcinka.
Z ciekawostek należy dodać, że Van Etten supportowała w przeszłości koncerty Nicka Cave’a, pracowała przy soundtracku do Zakazanego imperium i wystąpiła również w netfliksowym hicie OA. Jak pisze o jej ostatnim albumie Pitchfork: Jej piosenki podkreślają moment zarówno poprzez wykonanie, jak i surowość tekstów.
Odcinek 7
Dwuminutowa scena zamiatania podłogi w The Bang Bang Bar, brak muzyki.
Odcinek 8
Wyjątkowo przyciemnioną scenę przejmują Nine Inch Nails, wykonując She’s Gone Away. Zespół najlepsze lata ma niestety za sobą, więc ich występ pozostaje swoistą ciekawostką, rezurekcją rocka industrialnego na specjalną okazję.
Jednak pojawienie się Trenta Reznora z pewnością sprawia, że jest to najbardziej wysokoprofilowe cameo w Twin Peaks, jak do tej pory. Ale że frontman NIN pogodził się podobno w ostatnich latach ze światem, jego sceniczną pozę należy traktować z przymrużeniem oka.
Ciężko powiedzieć czemu Lynch wybrał właśnie NIN do zakończenia odlotowego odcinka o bombie atomowej i narodzinach amerykańskiej perwersji, ale faktem jest, że zdążył on już przejść do legendy!
Odcinek 9
Swój kawałek Human gra pochodzący z Glasgow Ross Matthew Birchard, lepiej znany jako Hudson Mohawke, reprezentant kultowej stajni Warp Records. Hudson Mohawke jest jednym z najbardziej utalentowanych didżejów swojego pokolenia, a jego twórczość to przekrój przynajmniej 10 różnych gatunków muzyki elektronicznej, od IDMu przez dubstep, trap, po abstract hip-hop.
Mohawke jest znany jako muzyczny maksymalista, co jest uprzejmym określeniem na piętrzenie przez niego poskręcanych bitów jeden na drugim, co przypomina techno Jengę. Ciężkie linie basu w dolnych rejestrach, granitowe sample syntezatorowe i przyśpieszone wokale wołają o supremację: należałoby powiedzieć, że niezbyt ważne są dla niego znaczące przerwy – czytamy na łamach Guardiana.
Odcinek 10
Tym razem na scenie pojawia się Rebekah Del Rio, latynoska gwiazda pochodząca z San Diego, która wykonuje powolną, zmysłową piosenkę No Stars.
W jej zespole, co ciekawe, przygrywa sam Moby, który jak świerkają ptaszki, wziął wolne od prywatnego śledztwa w sprawie kontaktów Donalda Trumpa z Rosją. Tekst do piosenki napisał sam Lynch, a Del Rio jest jego starą znajomą, bo pojawiła się po raz pierwszy w Mulholland Drive, gdzie zaśpiewała acapella numer Llorando.
Odcinek 11
Ponownie nie pijemy browara w The Bang Bang Bar. Odcinek kończy swoją muzyką Angelo Badalamenti!
Odcinek 13
Tu dostajemy coś zupełnie z innej bajki. Scenę zajmuje James Hurley (jedna z postaci należących do twin peaksowego kanonu), który wykonuje balladę Just You napisaną przez Lyncha i Badalamentiego na potrzeby pierwszego sezonu Miasteczka Twin Peaks, wykonaną oryginalnie przez Jamesa, Laurę i Maddy. Zupełnie niespodziewana sprawa, zważywszy kto dotychczas przygrywał w The Bang Bang Bar.
Odcinek 14
Na zakończenie tego odcinka Lynch funduje nam koncert Lissie, indie pop/folkowej piosenkarki pochodzącej z Rock Island w stanie Illinois, dla której twórczości swego czasu wyraził on aprobatę na Twitterze. Lissie wykonuje żarliwy, skoczny numer Wild West. Jest to być może najbardziej przystępny (czyt. popowy) występ, z jakim mamy do tej pory do czynienia.
Odcinek 15
W tej odsłonie serialu do The Bang Bang Bar zaglądamy aż dwa razy. Pierwszy raz w połowie odcinka, by złapać ZZ Top grających Sharp Dressed Man (hit zespołu z 1983). Tak, Lynch jest fanem ZZ Top. Ale reżyser nie skupia się na zespole, zamiast tego pokazując nam barową bójkę z udziałem Jamesa i Freddiego (granego przez jutjubowego artystę akcentów, Jake’a Wardle’a), która kończy się kultowym już nokautem.
Gdy wracamy do baru, na scenie pojawia się londyński projekt The Veils z numerem Axolotl pochodzącym z ich ostatniego albumu Total Depravity. Muzyka grupy bywa określana jako mroczny indie pop. Frontman, Finn Andrews (wokalista o głosie „gotyckiego pastora”), wyznał kiedyś, iż jeden z ich kawałków został nawet nagrany w domu Davida Lyncha, który pozostaje, jak można się domyślać, wiernym fanem.
Conradino Beb
magivanga.com 